Protokół NTP oraz PTP

NTP

NTP (Network Time Protocol) umożliwia synchronizację czasu z serwerami czasu tzw. "serwerami NTP", które są zazwyczaj połączone z atomowymi zegarami lub innymi precyzyjnymi źródłami czasu. NTP może synchronizować zegary w sieci z dokładnością do kilku milisekund, zależnie od jakości połączenia i opóźnień w sieci.

Podstawowe cechy NTP

Hierarchia serwerów: NTP używa struktury hierarchii serwerów, gdzie serwery na wyższych poziomach tzw. stratum są bardziej dokładne i synchronizowane z bardziej precyzyjnymi źródłami czasu.
Zarządzanie opóźnieniami: NTP uwzględnia opóźnienia w sieci i stara się je kompensować w procesie synchronizacji.
Zgodność z różnymi urządzeniami: NTP działa na szeroką skalę, umożliwiając synchronizację czasu w różnych urządzeniach, takich jak serwery, komputery, routery.

PTP

PTP (Precision Time Protocol) jest bardziej precyzyjnym protokołem synchronizacji czasu, stosowanym w aplikacjach, które wymagają bardzo dokładnego czasu podanego w nanosekundach.

Podstawowe cechy PTP:

Większa precyzja: PTP zapewnia znacznie wyższą dokładność niż NTP, osiągając synchronizację z dokładnością do nanosekund.
Dedykowane urządzenia: PTP jest bardziej złożony, ponieważ wymaga dedykowanego sprzętu np. przełączników, które wspierają PTP i odpowiednich synchronizacji pomiędzy urządzeniami.
Wykorzystanie w aplikacjach krytycznych: PTP jest stosowany w branżach, które wymagają bardzo precyzyjnego pomiaru czasu, np. w systemach transakcji finansowych, automatyce przemysłowej, czy monitorowaniu sieci energetycznych.

🕞 Ostatnia aktualizacja 11.12.2024